Τρίτη 21 Μαΐου 2013

Ὁ Ἑαυτός



Τὸ σῶμα μου βαδίζει στὸν ἴσκιο τῶν δένδρων
Ψηλὸ ἀδύνατο,
μὲ μακριὰ γενειάδα,
κι ἀθλητικὰ παπούτσια
Χρόνια παρατηρῶ τὴ στάση,
τὶς χειρονομίες,
τὸν τόνο τῆς φωνῆς του.

Τὶς νύχτες τοῦ στέλνω παράξενα ὄνειρα
Ἀναστατωμένο ἀναρωτιέται τί τοῦ συμβαίνει
Τί νοσταλγεῖ ἡ ψυχή του.

Θὰ μὲ ἀναγνωρίσει κάποια στιγμή ἀπὸ τὰ μάτια
Κυλῶ βαθιὰ
Εἶμαι νύχτα
Λευκὸ δένδρο
Σὲ κάποια ἀπὸ τὶς σπεῖρες μου γεννήθηκε καὶ θὰ πεθάνει.