Διασχίζω ἕναν διάδρομο μὲ κλειστὲς πόρτες
Ἀναζητῶ τὴν ἔξοδο
Ὁ κανονισμὸς τοῦ κτηρίου εἶναι σαφής:
Ὅποιαν ἀνοίξω,
πρέπει νὰ μπῶ
Ἔστω κι ἄν ἔχω κάνει λάθος.
Περνῶ ὅλη μου τὴ ζωή,
ἀποφασίζοντας,
ἀναιρῶντας,
ταλαντευόμενος ποιὰ εἶναι ἡ σωστή,
ποιὰ εἶναι λάθος πόρτα.
Τέλος ἀνοίγω κάποια
Εἶναι διάδρομος πάλι
Ἀνοίγω κι ἄλλες
Πίσω ἀπὸ κάθε πόρτα ἐκτείνεται,
πάντα ἕνας διάδρομος μὲ ἄλλες πόρτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου